περισκοπή

ἡ, Μ

τόπος από τον οποίο μπορεί κανείς να παρατηρεί γύρω γύρω, να περισκοπεί, ψηλό μέρος, σκοπιά («ὁρᾷ ἐξ ἀπόπτου τινός περισκοπῆς», Θεοφύλ. Σιμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + σκοπή «τόπος υψηλός απ' όπου κατασκοπεύει κανείς» (< σκέπτομαι), πρβλ. κατα-σκοπή].